Jałowe martwice kości jest to często spotykana dolegliwość wśród dzieci i młodzieży. Najczęściej pojawia się czasie intensywnego wzrostu. Typowe objawy to obrzęk, ból oraz ograniczona ruchomość. Niezmiernie ważne jest podjęcie leczenia, gdyż nieleczona martwica może prowadzić do kalectwa.

Jałowa martwica kości – jakie są jej przyczyny?

Martwice kości są procesem chorobowym, w którym występuje obumarcie tkanki kostnej oraz częściowo chrzęstnej, co występuje w wyniku niedokrwienia kości. To, co jest jej przyczyną, to pozbawienie kości dopływu krwi. Do tych zaburzeń może dojść u dzieci w fazie intensywnego wzrostu – brak jest wtedy połączeń pomiędzy krążeniem w nasadzie kości, a jej pozostałą częścią. To może powodować zmiany martwicze. Do najważniejszych zaburzeń w krążeniu krwi możemy zaliczyć: urazy i mikrourazy, zaburzenia rozwojowe lub wrodzone, mechaniczne zaciśnięcia naczyń, zaburzenia kostnienia, zmiany hormonalne, przeciążenia chrząstki oraz zatory. Sport-Klinika zajmuje się również martwica kolana leczenie

Jakie są objawy martwicy jałowej kości?

Objawy choroby, jaką jest martwica kości, nie są typowe. Na samym początku pojawiają się delikatne dolegliwości bólowe. Miejscowo można zauważyć obrzęk, ocieplenie, wzmożone napięcie mięśni oraz bolesność w trakcie ruchu. Dolegliwości, które są dość wyraźne oraz przykurcze stawowe świadczą o zaawansowaniu tej choroby. Typowa może być również sztywność stawów, która odczuwana jest tuż po przebudzeniu.

Wyróżnić można 4 fazy choroby: pierwsza z nich jest stadium początkowym, w którym zmiany nie są widoczne na zdjęciu radiologicznym. Podczas drugiej fazy tkanka kostna, która ulega martwicy, zagęszcza się. W przedostatniej fazie – trzeciej, tkanka z martwicą oddziela się od pozostałej części kości. Z czwartej zaś, występują zniekształcenia oraz nierówności powierzchni stawowych.

Sposób leczenia uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby oraz wieku osoby na nią cierpiącej. Celem leczenia jest uzyskanie kształtu nasady, który będzie jak najbardziej zbliżony do właściwego obrazu kości. W ten sposób ogranicza się ryzyko powstania deformacji. Zazwyczaj lekarze proponują rehabilitację poprzez ćwiczenia ruchowe w odciążeniu, fizykoterapię oraz wyciągi. Rodzaj odciążenia dopasowany jest do warunków domowych dziecka- może to być aparat odciążający lub też opatrunek z gipsu.